تونس کشوری در شمال قاره سیاه که تا سالها مستعمره رژیم فرانسه بوده و پس از آن نیز با وجود اعلام استقلال، هرگز نتوانست خود را از زیر یوغ غرب آزاد کند، سرانجام از بند دیکتاتور وابسته به غرب رها گشت. این خبری بود که به مهمترین اخبار رسانه‌های جهان در هفته‌ای که گذشت، مبدل شد و ذهن بسیاری از تحلیل گران سیاسی را مشغول خود نمود.

خبر سقوط "زین العابدین بن علی" که 23 سال پیش با هدف سرکوب اسلام گرایان در تونس به قدرت رسیده بود برای ملت ایران یادآور قیامی بود که خود در سه دهه پیش در بهمن سال 1357 خالق آن بود. در آن ایام ملت غیور ایران به خیابانها آمدند تا بساط سلطنت 50 ساله ای را برچینند که هویت اسلامی آنها را نشانه رفته بود.

اما آنچه در حاشیه خبر قیام ملت تونس قابل توجه بود، ادعاهایی بود که سایتهای داخلی و خارجی حامی سران فتنه مطرح ساختند. ضدانقلاب خارج نشین به همراه برخی رسانه های فتنه گر داخلی که با شکست کودتای مخملین 88، آرزوهای خود را بر بادرفته می‌دیدند، مدعی شدند که قیام مردم تونس با الهام گیری از جنبش سبز ایران صورت گرفته است! این رسانه‌ها همچنین تلاش کردند تا حادثه فوق را اینطور تحلیل نمایند که تداوم فتنه 88 به سرنگونی انقلاب اسلامی ختم خواهد شد!!

به عنوان نمونه نویسنده سایت کلمه که در بردارنده مواضع موسوی است در یادداشتی مدعی ‌شد: «موفقیت جنبش مردمی تونس، قبل از آنکه خاطره جنبش ?? و پیروزی انقلاب اسلامی را در میان مردم زنده کند، یادآور خواست و شیوه‌های مبارزه جنبش سبز بود.»

مقالات دیگری را نیز می‌توان در سایتهای ضدانقلابی چون جرس، روزآنلاین، گویانیوز، ایران امروز مشاهده نمود که با همین خط تبلیغی تلاش کردند تا با مصادره به مطلوب انقلاب مردم تونس، آن را اقدامی سکولار ارزیابی کنند که فاقد پشتوانه دینی و مذهبی است و از این جهت نیز مشابهت فراوانی با جنبش سبز سکولار ایران دارد!؟

در مورد توهمات تحلیلگران اردوگاه فتنه و قیاس مع الفارق فتنه 88 و قیام ملت تونس نکات زیر قابل توجه است:

1- جمهوری اسلامی نظام سیاسی است که مبتنی بر انتخاب ملت در انقلاب اسلامی سال 57 شکل گرفته است. برگزاری بیش از 30 انتخابات در سطوح مختلف تصمیم گیری، حکایت از آن دارد که گام به گام شکل گیری ساختار سیاسی کشور با حضور و رای ملت محقق گشته و از این جهت جمهوری اسلامی بی‌نظیرترین نظام مردم سالار در میان نظامهای سیاسی دنیاست. در حالی که رژیم تونس بدون پشتوانه مردمی و تنها با کودتای نظامی و حمایت غرب به روی کار آمده و ادامه حیات داده بود. دیکتاتوری که خود را مستظهر به حمایت بیگانگان و نظامیان می‌دید!

"بن علی" برای مقابله با انبوه ملت معترض در صحنه، مجبور به آوردن نظامیان به خیابانها شد، در حالی که در ایران اسلامی این ملت بودند که به طور خودجوش برای دفاع از جمهوری اسلامی و آرمانهایش به میدان آمده و با حضور میلیونی خود در 9 دی و سپس در 22 بهمن فریاد برائت از منافقین و فتنه گران سر دادند و منافقین را به سوراخهایشان راندند!

2- فتنه 88 اقدامی از پیش تعیین شده بود که با سناریوسازی عوامل بیگانه و طرح ریزی دستگاههای اطلاعاتی - امنیتی غرب و بازیگری ایادی داخلی آنها آغاز شد. بخشی از ماموریت نیز به رسانه‌های غربی واگذار شد تا با دروغ پراکنی افکار عمومی کشور را هدف قرار دهند. در حالی که آنچه در تونس به وقوع پیوست وضعیتی برعکس داشت و کشورهای غربی بالاخص آمریکا و فرانسه در صف حامیان بن علی قرار داشته و رسانه‌های غربی خود را هم‌پیمانان دیکتاتوری می‌دانستند، لذا با بایکوت اخبار انقلاب مردم تونس مانع رسیدن به موقع پیام ملت تونس به جهانیان شدند!

3- کودتای مخملین سبز رنگ، اقدامی مهندسی شده توسط جریانی بود که به عدم پشتوانه مردمی و حداقلی بودن خود در جامعه واقف بود و می‌دانست که نخواهد توانست در رقابت انتخاباتی پیروز میدان و جذب کننده حداکثر آراء ملت باشد، لذا راهی جز بهره‌گیری از نسخه‌های کودتای مخملین "جین شارپ" نداشت. این در حالی بود که انقلاب تونس با محوریت اکثریت مطلق مردم و در قالب حرکتی خودجوش و از پایین به بالا شکل گرفته بود.

4- فتنه سبز بر محوریت یک دروغ بزرگ طرح ریزی شد و آن هم ادعای دروغین "تقلب در انتخابات" بود. این دروغ در جامعه‌ای که اکثریت 25 میلیونی(65 درصدی) آن به فرد دیگری به جز نامزد مدعی تقلب رای داده بودند، نمی‌توانست دوام یابد، بالاخص آنکه گذر زمان روز به روز ابعاد بیشتری از این فریب را آشکار می‌ساخت و هر روز از صف حامیان این جریان می‌کاست. در حقیقت گذر زمان به پاشنه آشیل فتنه گران مبدل گردید که هر روز ابعاد جدیدتری از دروغ آنها آشکار می‌گردید. در حالی که انقلاب تونس آتش زیر خاکستری بود که بعد از 23 سال دیکتاتوری شعله ور شده بود و گذر زمان فرصتی برای پیوستن خیل جدیدتری از مردم به صف انقلابیون بود، به نحوی که در کمتر از یکماه انقلاب، تمام تونس را در برگرفت.

5- اقدام فتنه گران برای مقابله با نظام اسلامی، مغایر با ارزشهای حاکم در جامعه اسلامی و باورهای ملتی بود که نظام سیاسی خود را برخاسته از آموزه های اسلامی می‌دانند. این مغایرت با گذر زمان وجوه مختلف خویش را بیش از پیش نشان داد و با برافتادن پرده تزویر ماهیت سکولار و ضداسلامی آن آشکار گردید که اوج آن حوادث تلخ روز عاشورای سال 88 بود.

اما حرکت مردمی تونس هرچند با اعتراض به ظلمی که بر یک جوان رفته بود آغاز شد، اما به سرعت رنگ و بوی مذهبی به خود گرفت و به مقابله مسلمانان با نظام لائیکی مبدل شد که دو دهه با مظاهر اسلامی مقابله کرده بود. به واقع آنچه مردم مسلمان تونس را که بیش از 90 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند به صحنه آورد، بی‌توجهی دولت به باورهای دینی و اعمال محدودیت در انجام برخی فرائض دینی از جمله ممنوعیت حجاب اسلامی بود‌. و گرنه سیاستهای اقتصادی بن علی توانسته بود که تونس را به یکی از کشورهای موفق در حال توسعه آفریقا مبدل سازد، توسعه ای که باورهای مذهبی یک ملت را نشانه رفته بود! (قابل ذکر است که تونس تنها کشور عربی است که در آن ممنوعیت حجاب اعمال می‌شود)

سخن آخر آنکه این اظهارات ضمن نشان دادن عمق تحلیل فتنه گران، نمایشگر فضای توهم آلود جریان فتنه بوده و مشخص می‌کند این جریان تا چه اندازه با واقعیات‌ جامعه بیگانه است. این توهمات و خیال بافی ها هرچند می‌تواند دلخوشی‌ای برای محافل یخ بسته فتنه گران باشد، اما برای ملت بصیر ایران یادآور حکایت شیرین بقال و طوطی است آنجا که مولانا در وصف قیاس مع الفارق طوطی خوش خیال چنین می‌سراید:

از قیاسش خنده آمد خلق را/ کو چو خود پنداشت صاحب دلق را

کار پاکان را قیاس از خود مگیر/ گر چه ماند در نوشتن شیر، شیر